Mijn naam is Nanne Scholtens. Een voor u onbekend gezicht en naam. Ik stel me daarom nu kort aan u voor:

De kerkenraad heeft me gevraagd om mij als predikant in te zetten voor het pastoraat en de begeleiding waar nodig, voor de duur van de vacature. De gemeente is immers op zoek naar een vaste, eigen predikant. Tot die tijd ben ik beschikbaar om ds. Ouwerkerk bij te staan en met haar en met het pastoraal – en diaconaal team af te stemmen hoe de gemeente het beste gediend is.

Ik woon in Ridderkerk, en van daaruit is de reisafstand overbrugbaar. In de komende tijd richt ik me op het onderling contact en begeleiding : pastor-zijn voor u, waarbij ik bij gelegenheid ook voorga.

Ik heb na mijn theologiestudie (Utrecht) een aantal jaren als dominee in de Protestantse kerk gewerkt. Daarna ben ik in het voortgezet onderwijs gaan werken en als Geestelijk Verzorger voor ouderen in een instelling. Na deze ervaringen en nu ik 63 jaar ben, wil ik me graag weer in het gemeentewerk begeven en datgene wat ik daar en in de loop der tijd heb geleerd en wat me gevormd heeft, mee te nemen.
Ik zoek nog een invulling voor de overige dagen. De ervaring leert me dat ik me meestal niet hoef te vervelen. Naast wandelen, zwemmen en gitaarspelen, lees ik ook graag en wil me blijven ontwikkelen. Ook dát daagt me in het kerkenwerk weer uit.
Op een aantal nog vast te stellen dagen ben ik voor De Hoeksteen, voor u als (belijdend)lid en voor allen die daarbinnen op mijn weg komen, beschikbaar. Deze taak is nu op mijn weg gekomen en ik ontvang dat in dankbaarheid.

In de zomer was ik in de Vogezen. Daar bezocht ik met mijn vriendin een kapel van de architect LeCorbusier, in Ronchamps. Een gedenkmonument voor vrede. Een trekpleister voor jongeren. Bij het verlaten las ik op een bord: Wie de kapel bezocht is gelovig, of: hoort bij de geloofsgemeenschap, zoiets. Dus niet: je gelooft (of niet) en dan bezoek je de kapel. Maar: deze grond, dit gebouw en deze sfeer en alles wat die omgeving meebrengt, ademt geloof en hoe je ook bent: je bent deel van die geloofsgemeenschap, door de kapel te bezoeken. Zo begreep ik die woorden. Ik vond dat mooi. Dat sprak me aan. Het is zoiets als in het Joods geloof, waar de sjabbat de dag en alles wat je op die dag (niet) doet of beleeft, heiligt.
Een kaart die ik daar kocht, met de deur en de doopvont erop, staat dan nu ook op mijn bureau, als reminder. De schildering op de deur stelt een hand voor: Één die geeft (met een hoofdletter dus) en één die ontvangt. Komen en gaan.
LeCorbusier was zelf agnost, dus gelovig noch ongelovig, hij “weet het eenvoudigweg niet”. Hij stak zijn hart en ziel in het creëren van deze Chapel de Notre Dame du Haut.

Wellicht vormt De Hoeksteen en de gemeenschap eromheen zo’n plek; niet waar perse stoer geloofd wordt, maar waar je opgenomen wordt in een sfeer van vertrouwen –  een beter woord voor ‘geloof’ –  en waar je je gedragen voelt, ontmoet en leeft. En wellicht ook, dat mijn aanwezigheid en inzet hier aan bijdraagt.

Alle goeds en tot ziens. Ds. Nanne Scholtens

---

• Klik HIER voor de bereikbaarheid van de predikanten.